تعامل حوزه ی عمومی و خصوصی در راستای تولید فضای بهینه

تعامل حوزه ی عمومی و خصوصی در راستای تولید فضای بهینه

بقیه در ادامه مطلب!

ویژگی های پلان شهری

این پروژه  در سایتی طویل و باریک، در لبه ی پارک لا ویلت(Parc La Vilette) در منطقه ی 19 پاریس، درون محدوده ی توسعه شهری که توسط معماران ریچن و روبرت(Reichen & Robert architects) انجام شده ، قرار گرفته است. در سمت شمال شرقی، مسیر تراموای جدید از امتداد سایت عبور می کند. همچنین این سایت با گاراژ ترامواها در سمت جنوب غربی مرز بندی می شود و سه طبقه ی اول این مجموعه مسکونی به ناچار دیواری مشترک با گاراژ ترامواها دارند.

شرایط سایت پلان

این بخش- نسبت به کل پلان شهری- یک پیکر بندی بسیار ویژه دارد؛ 11 متر در پهنا و یک بسط تقریبا 200 متری در امتداد شمالی- جنوبی. این ویژگی از پیش، اهمیت فرآیند اشرافیت نمای شرقیِ این بسط را بر خیابان دِ پوتیت پونت(Des Petits Ponts) را آشکار کرد، مکانی که میزبان ترامواها، دوچرخه سواران و عابران پیاده است.

طرح جدید

معماران اُفیس (OFIS architects)حجم طولانی این ساختمان را به دو بخش مجزا، که با یک پل باریک با یکدیگر ارتباط دارند، تقسیم کردند. در بین این دو حجم یک باغ قرار دارد. بنا دارای 11 طبقه است: فضای فنی در زیر زمین، کاربری های مشاع در طبقه ی همکف، و آپارتمان های دانشجویان در 9 طبقه ی بالایی. چنین ترکیبی بسیار عقلانی و مدولار نیز هست.

هدف اصلی این پروژه، تدارک محیطی سالم برای تحصیل و مطالعه ی، یادگیری و برگزاری جلسات دانشجویان بود. در امتداد زمین فوتبال یاد شده، راهرویی باز و یک گالری مشرف به این زمین، منظره ای به سمت شهر و برج ایفل در ارائه می دهد. این گالری یک مسیر دسترسی به آپارتمان هاست که مکانی مشترک را برای دانشجویان فراهم می کند. تمام استدیوها ابعاد ثابتی دارند و نیز عناصر مشابهی را به منظور بهینه سازی طرح و ساختار؛ شامل می شوند: یک ورودی، حمام، جا رختی، آشپزخانه کوچک، فضای کار و خواب. هر آپارتمان از یک بالکن مشرف به خیابان برخوردار است.

کانسپت طرح

امتداد باریک این نقشه با 10 طبقه، موجودیتی قابل توجه به سایت می دهد. هر حجم، با توجه به عملکرد خود، دو چهره ی متفاوت به خود می گیرد: نمایی که به سمت خیابان دِ پوتیت پونت رو کرده است؛ اتاق های کار با بالکنی های سبد مانند را شامل می شود. آنها به صورت تصادفی [به جهات مختلف] گرایش داده شده اند تا مناظر و ریتم نمای ساختمان را تنوع دهند. سبد های تغییر داده شده مذکور سطحی پویا ایجاد می کنند و در عین حال مقیاس و تناسب بنا را خرد می کنند.

نمایی که به سمت زمین فوتبال قرار دارد، یک گذرگاه پیاده ی باز به همراه ورودی های استدیو که با یک مش سه بعدی فلزی محصور شده را شامل می شود. هر دو حجم کلی از طریق یک پل باریک، در طبقه ی اول، با یکدیگر ارتباط دارند پلی که در نقش یک فضای عمومی باز برای دانشجویان ظاهر می شود.

. . . . . . . . . . . . . .