معماران جوان
داشتنت ماضـی بود... آنهــم بعــــــید.....!!معماران جوان
داشتنت ماضـی بود... آنهــم بعــــــید.....!!موزه صلح ژاپن ـ کنزو تانگه
صبح زود ششم آگوست ۱۹۴۵ بود. این شهر از اوایل دوران میجی(۱۸۶۸) رشد سریعی داشت و به یک شهر تجاری معروف بود. مخصوصأ آن قسمت از شهر که بین رودخانه هونکاوا و موتویاسوبود و بعنوان قلب اقتصادی شهر محسوب میگردید. از زمان های خیلی دور، اکثر ساکنان آن(۳۵۰۰۰۰نفر) که در میان آنها افراد غیر بومی از جمله چینی و کره ای بودند، اقدام به احیای شهر کرده تا شور و نشاط زندگی را وارد خیابان های این شهر کنند .
با افزودن اهمیت به این شهر، پایگاههای ارتشی هم در آن قرار گرفت. اماعلیرغم پایگاه ارتشی بودنش ، هیچگاه این شهر تا آن زمان تحت بمباران قرار نگرفته بود. ساعت ۸:۱۵ صبح، هواپیمای بمب افکن B29 بنام Gay Enola ، اولین بمب اتمی تاریخ را بر خاک هیروشیما با نشانه گیری برای زدن " T " که محل تقاطع پل روی رودخانه ی هونکاوا و موتویاسو بود پرتاب کرد. این دستگاه "پسر کوچک" نام داشت و فقط ۳ متر طول و وزن آن کمتر از ۴ تن بود که در ارتفاع ۵۸۰ متر بالاتر از سطح زمین منفجر شد. اما با این وجود ، این بمب هیروشیما را به شعاع ۵ کیلومتر نابود کرد و منجر به کشته شدن تقریبا ۱۴۰۰۰۰-۱۵۰۰۰۰ نفر در دسامبر آن سال شد.
این بمب به سه صورت انرژی رها شد و هیروشیما را ویران کرد: گرما، باد واشعه....این سه نوع انرژی همزمان با هم شهر را با خاک یکسان کردند به گونه ای که اکثر خانه ای بتنی و چوبی را خرد کرده و با خفگی، سوختن و مسمومیت سبب مرگ هزاران نفر شدند. با این انفجار تصور میشد که هیچ روینده ای در این سرزمین تا ۷۵ سال دیگرسبز نخواهد شد اما در پائیز همان سال سبزی و طراوت دوباره پدیدار گشت... کنزو تانکه برنده جازه پریتزکر و معمار شاخص ژاپنی ، برای احیای مجدد هیروشیما گمارده شد. او پارک صلح و مرکز صلح را درجهت پیشبردِ احیای شهر ،طراحی کرد. این پارک و سِنتِر صلح ، همبستگی و اتحاد همه ی انسانها را درجهت دستیابی به صلح و آرامش همیشگی ، به تصویر میکشد. تاثیرات مدرنیستی، کاملا در سنتر صلح (۱۹۴۹) مشهود است.آنچه از ساختمان دریافت میشود، نمای خارجی بتن اکسپوزد و مقیاس و حجم مانیومنتی قرار گرفته بروی پایه های بتنی(و ایجاد پیلوتی) برگرفته از لوکوربوزیه و مدرنیسم است. در دو طرف این ساختمان ، دو ساختمان کوچکترِ کتابخانه و مرکز کنفرانس قرار دارد. در سال ۱۹۹۵ این سه ساختمان با یک پل به یکدیگر متصل شده اند. در داخل، موزه تانگه، بازدیدکنندگان را به قسمتی از موزه هدایت میکند که نمایشگاه خسارات و نتایج انفجار هیروشیما را نشان میدهد. این نمایشگاه که در سالن تماشاخانه قرار دارد، مجموعه ای از اطلاعات تکنیکی انفجار را؛ از بمبی که هیروشیما را نابود کرد گرفته تا قربانی های این فاجعه را ارائه میدهد . پارک صلح ، به یاد ساداکوساساکی ساخته شده است.
ساداکو ساساکی دختری بود که مبتلا به سرطان خون بود و برای علاج خود تصمیم گرفت که تعدادی زیاد پِیپِرکِرِیِن(نوعی اُریگامی است که از معروفترین بازی های سنتی ژاپنی است) بسازد. او بر این باور بود که اگر بتواند ۱۰۰۰ عدد پیپرکرین بسازد ، بیماریش علاج مییابد. اما زمان مرگش فرا رسید و او فقط توانسته بود ۶۰۰ طی آنرا بسازد . بعد ازمرگ او همکلاسی هایش بقیه ی پیپرکرین ها را ساختند. این پارک یادمان ساداکو است که پیپرکرین ها ی ساداکو را نشان میدهد. همچنین ، کنزو تانکه عناصر معماری سنتی ژاپن را بکار گرفت که شکلی سهمی طراحی کند که مانند زین اسب است و راه هانیوا(که مقبره سنت امپراتور قبلی ژاپن است) را تداعی میکند. ساختمان جالب دیگر که توسط تانکه در پارک سنتر طراحی شده است ، سالن خاطرات صلح هیروشیما (سال ۱۹۹۴) است.
این ساختمان نیمه ویران استوانه ای شکل محلی دیگر برای ارائه مدارک، شواهد و اطلاعات دیگراست که از طریق آنها بازدیدکنندگان میتوانند از طریق مالتی مدیا به آن دسترسی داشته باشند. بعد از عبور از ورودی ، از طریق یک رمپ اسپیرال شکل وارد یک فضای استوانه ای میشویم که یک عکس ۳۶۰ درجه ای از هیروشیمای بعد از بمباران کذائی را نمایش میدهد. یک فواره آب در وسط این فضا قرار دارد که در بالای آن اسکای لیت (نورگیر سقفی) شیشه ای قرار گرفته است.
اسکای لایت و فواره هردو با هم نمایشگر ساعت ۸:۱۵ دقیقه (ساعت وقوع فاجعه ) است . در فاصله ۲۰۰ متری از هایپوسنتر ، خرابه های گنبد بمب اتمی سالن قدیمی پروموشن هیروشیما دیده میشود، که هنوز با پابرجاست. این ساختمان در آوریل ۱۹۱۵ تحت طراحی و مشاوره معمار چکی جان سِتِر ساخته شد که مخیلات و باورهای شهروندان هیروشیمائی را بوسیله کارکترهای گنبد سبز خود به تصویر میکشید. این ساختمان بتنی است که به سبک ونیزی طراحی شد. این ساختمان میتواند تاثیر گرفته از اُتووِنگِر باشد که کلیسای بتنی اِستین هَوف را در وین طراحی کرده است . شاید بتوان گفت که دلیل پایداری این ساختمان تا به امروز ، مقاومت اسکلت و سازه ی بتنی آن است که بعد از حادثه هیروشیما هنوز با برجاست.
این پروژه ، پروژه ای محبوب و مشهور شهر هیروشیما تا قابل از جنگ بود بهمین دلیل ، در آن زمان همه میدانستند که این ساختمان توسط یک معمار چکی طراحی شده است. بمب اتمی در ارتفاع ۵۸۰ متری و تقریبا ۱۶۰ متری جنوب شرقی سالن پروموشن منفجر شد که در همآن لحظه تمامی افرادی که در ساختمان بودند را کشت و به ساختمان به صورت جدی خسارت وارد کرد و آنرا در آتش سوزاند . گنبد این ساختمان در ابتدا قرار بود که مانند بقیه خرابه ها تخریب شود ، اما در نهایت این تصمیم به تعویق افتاد و ساختمان دست نخورده باقی ماند. در سال ۱۹۶۶ شهر هیروشیما اعلام کرد که این گنبد بمبی اتمی جز لیست ساختمان های محافظت شده قرار گرفته است .
کارهای مرمت و مقاوم سازی زیادی برروی این ساختمان انجام گرفته تا این مکان را بعنوان مدرک و شاهدی از واقعه مرگبار و ناگوار هیروشیما نگه دارد. این ساختمان به عنوان میراث فرهنگی جهانی توسط سازمان یونسکو انتخاب شد تا سرمشقی شفاف برای بشریت باشد.هر سال در تاریخ ۶ آگوست ، هزاران نفر در هیروشیما جمع میشوند تا همنوائی و اتحاد خود را برای صلح و آرامش همیشگی اعلام و ابراز کنند.
|
